KRS: 0000870180
Ur. 19 maja 1870, zm. 16 stycznia 1936. Był amerykańskim wielokrotnym mordercą, kanibalem, bestią, masochistą i pedofilem, podejrzanym o mord na przynajmniej pięciorgu dzieci, a także o katowanie małoletnich ofiar.
Mężczyzna urodził się w Waszyngtonie. Gdy jego ojciec zmarł, matka nie była w stanie poradzić sobie z wychowaniem czwórki dzieci. Najmłodszego z potomków oddała do Sierocińca Świętego Jana w Waszyngtonie. Tak się składa, że najmłodszy był Albert Fish. W Sierocińcu panowały rygorystyczne zasady. Dzieci bito, chłostano i to właśnie w tym miejscu rozwinął się masochizm Alberta. W 1879 roku matka mogła opiekować się już chłopcem, dzięki czemu opuścił on sierociniec.
Albert podglądał również w łaźniach publicznych nagich chłopców. Mężczyzna przyznał, że około 1890 roku zgwałcił kilku młodocianych. W 1898 roku Hamilton pobrał się z 9 lat młodszą kobietą, z którą doczekał się sześcioro dzieci. Od roku 1898 Albert przyznał, że w tym okresie zgwałcił około setkę dzieci, z reguły byli to chłopcy poniżej szóstego roku życia. W tym też czasie Fish w Muzeum Figur Woskowych był oczarowany przekrojem męskich narządów płciowych, co zdecydowanie wzmożyło zainteresowanie Fisha kastracją.
Fish uważał, że oboje zgodzili się na nawiązanie sadomasochistycznej relacji, natomiast nie wiadomo czy 19-latek jak się okazało z niepełnosprawnością intelektualną nie był zmuszany do różnych czynności seksualnych. Po kilku dniach Fish namówił Thomasa na kolejne spotkanie, na którym zaczął go torturować. Fish znęcał się nad Thomasem ponad dwa tygodnie, dążył do tego, aby wykastrować Keddena, gdyż związał mężczyznę i odciął mu połowę penisa.
Robił to poprzez nakłuwanie swojego ciała igłą (prześwietlenie wykazało przynajmniej 29 igieł osadzonych w miednicy), wielokrotne uderzanie się wiosłem, które miało wbite gwoździe, umieszczanie w odbycie wacika, który był namoczony benzyną do zapalniczek i podpalanie go. Po tych wszystkich wydarzeniach Fish zaczął interesować się kanibalizmem.
W 1919 roku Albert Fish zabił w Waszyngtonie chorego psychicznie chłopca, natomiast 11 lipca 1924 roku mężczyzna czaił się na swoją kolejną ofiarę (Beatrice Kiell – ośmioletnią dziewczynkę), jednakże po dwóch nieudanych próbach stwierdził, że znajdzie sobie inną ofiarę.
Albert oczywiście nie mógł przepuścić takiej okazji, a więc odezwał się do Edwarda, a w jego domu pojawił się trzy dni później. Dał się poznać jako Frank Howard, rolnik z Farmingdale w stanie Nowy Jork. Poznał tam również 10-letnią Grace. Po kilku dniach Albert wystąpił z propozycją zabrania Grace na urodziny jego siostry, na której będzie dużo dzieci. Buddowie zgodzili się, lecz po tym wydarzeniu nikt nie widział już dziewczynki.
W więzieniu spędził ponad sto dni.
W listopadzie 1934 roku państwo Budd dostali list, w którym ktoś anonimowo wyznał, iż zamordował Grace, a następnie ją zjadł. List brzmiał:
Moja droga pani Budd! W 1894 r. Mój przyjaciel został wysłany jako pomocnik na pokład parowca Tacoma kapitana Johna Davisa. Płynęli nim z San Francisco do Hongkongu w Chinach. Po przybyciu tam on i dwóch innych, gdy wyszli na brzeg poszli się upić. Kiedy wrócili, łodzi już nie było. W tym czasie w Chinach panował głód. Mięso każdego rodzaju kosztowało od 1 do 3 dolarów za funt. Cierpienie bardzo biednych było tak wielkie, że wszystkie dzieci poniżej 12 roku życia były sprzedawane rzeźnikom, aby je pocięli i przeznaczyli na żywność, by inni nie umierali z głodu. Chłopiec lub dziewczynka poniżej 14 roku życia, nie było bezpieczne samo na ulicy. Można było pójść do dowolnego sklepu i poprosić o stek albo kotlety lub duszone mięso. Część nagiego ciała chłopca lub dziewczynki była wycinana wedle uznania z tego, co chciałeś. Tylna część Chłopca lub dziewczynki jest najsłodsza część ciała i sprzedawane była niczym jak kotlet cielęcy, o najlepszym kroju i za najwyższą cenę. John pozostał tam tak długo, że zasmakował ludzkiego mięsa. Po powrocie do Nowego Jorku ukradł dwóch chłopców, jednego 7 letniego, drugiego 11, zabrał ich do domu, rozebrał do naga, zawiązał w szafie, a następnie spalił wszystko, co mieli na sobie. Kilka razy każdego dnia i nocy bił ich - torturował - aby ich mięso było dobre i delikatne. Najpierw zabił 11-letniego chłopca, bo miał najgrubszy tyłek i oczywiście najwięcej mięsa. Każda część jego ciała została przygotowana i zjedzona, oprócz głowy, kości i wnętrzności. Upiekł całość w piekarniku (cały jego tyłek). Mięso gotował, piekł, smażył i dusił na wolnym ogniu. Mały chłopiec był następny, John poszedł tą samą drogą sprawdzonych przepisów. W tym czasie mieszkałem przy 409 E 100 St, z tyłu po prawej stronie. Mówił mi tak często, jak dobre jest ludzkie mięso, że postanowiłem go skosztować. W niedzielę 3 czerwca 1928 r. zadzwoniłem do Ciebie pod adres na ul. W 15 406. Przyniosłem ci serek wiejski z truskawkami. Zjedliśmy lunch. Grace usiadła mi na kolanach i pocałowała mnie. Zdecydowałem wtedy, żeby ją zjeść, pod pretekstem zabrania jej na imprezę. Powiedziałeś, że tak, może iść. Zabrałem ją do pustego domu w Westchester, który już wybrałem. Kiedy tam dotarliśmy, powiedziałem jej, żeby została na zewnątrz. Zerwała dzikie kwiaty. Poszedłem na górę i zdjąłem całe ubranie. Wiedziałem, że jeśli tego nie zrobię, poplamię je jej krewią. Kiedy wszystko było gotowe, podszedłem do okna i zawołałem ją. Potem schowałem się w szafie, aż znalazła się w pokoju. Kiedy zobaczyła mnie całkiem nagiego, zaczęła płakać i próbowała zbiegać po schodach. Złapałem ją, a ona powiedziała, że powie mamie. Najpierw rozebrałem ją do naga. Jak ona kopała – gryźła i drapała. Udusiłem ją na śmierć, a następnie pokroiłem na małe kawałki, abym mógł zabrać mięso do swojego domu by je ugotować i zjeść. Jak słodki i delikatny był jej mały tyłek upieczony w piekarniku. Zjadłem całe jej ciało 9 dni. Jednak nie pieprzyłem jej, mogłem gdybym chciał. Umarła jako dziewica.
Mężczyzna początkowo był spokojny, natomiast w pewnym momencie zaatakował. Został zabrany na komisariat, gdzie przyznał się do zabicia Grace Budd. Początkowo twierdził, że jego ofiarą miał być Edward.
Na policję zgłosił się kierowcą tramwaju, Joseph Meehan. 11 lutego 1927 roku widział on Fisha razem z chłopczykiem podobnym do zaginionego Billy’ego Gafneya. Ciała dziecka nigdy jednak nie znaleziono. Fish przyznał się do pozbawienia życia Billego, odparł również, że pił jego krew i jadł jego mięso.
Sąd stwierdził, że Fish w momencie popełniania przestępstw był osobą poczytalną. Uznał go za winnego, a także skazał na śmierć na krześle elektrycznym. Po decyzji Sądu, Albert Fish przyznał się również do zabicia ośmioletniego Francisa X. McDonnell na Staten Island. Francis został zgwałcony, a następnie uduszony własnymi szelkami.
Bibliografia:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Albert_Fish
Autor: Magdalena Wychowska, wolontariuszka Fundacji Zaginieni