#NiechŻyjeMłodzież
List Fundacji Zaginieni do młodzieży i rodziców
17-tego grudnia 1999 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ ustanowiło 12-sty dzień sierpnia Międzynarodowym Dniem Młodzieży. Z tej okazji chcielibyśmy zwrócić uwagę na ten szczególny okres w rozwoju człowieka.
Fachowo okres od 10 do 20 roku życia nazywamy adolescencją. Słowo to pochodzi z łaciny i oznacza „ku dojrzałości”. Jest to szczególny etap w życiu człowieka, który ma za zadanie wprowadzić dorastające dziecko w wymagania dorosłego życia. Początek dojrzewania jest czasem intensywnych przemian biologicznych, społecznych oraz psychologicznych. Jest to trudny okres nie tylko dla rodziców, których status się zmienia, ale i dla samych dorastających. Dlaczego? Ponieważ muszą mierzyć się z nowymi dla siebie doświadczeniami, oraz na nowo zrozumieć siebie. Tkwią gdzieś pomiędzy dzieckiem a dorosłym. Stają się bardziej zamknięci, rośnie u nich potrzeba autonomii, mogą zmieniać się priorytety.
Kochani młodzi, rozumiemy, że ten okres jest dla Was trudny i sami nie chcecie tego przyznać, ale rodzina odgrywa ważną rolę w Waszym rozwoju. W okresie adolescencji jej podstawowym zadaniem jest budowanie poczucia autonomii i niezależności przy jednoczesnym zapewnieniu stabilnych podstaw i więzów, które dają poczucie bezpieczeństwa w tak ciężkim dla Was czasie. Nie tylko Wy się zmieniacie, ale i system rodzinny, czemu towarzysza właśnie liczne kłótnie i problemy w komunikacji. Sami to przeżyliśmy i możemy zapewnić, że prędzej czy później to minie.
Przed wami stoją bardzo poważne zadania rozwojowe (przedstawione poniżej):
W każdym z nich możecie spotkać się z trudnościami oraz nieprzyjemnymi doświadczeniami. Jest to okres, w którym możecie popełniać liczne błędy i najważniejsze, abyście wynieśli z nich pozytywne i rozwijające lekcje, które pozwolą Wam na zbudowanie swojej indywidualnej tożsamości.
Kryzys tożsamości nazywany kryzysem adolescencyjnym to specyficzny przełom, który ma pozwolić na lepsze określenie siebie jako osobnej jednostki, a swojego życia jako jedynego i niepowtarzalnego. Dokonuje się to na dwa sposoby:
Jest to również czas silnych spięć między Wami a rodzicami. Bardzo często rodzice nie radzą sobie z uznaniem nowego statusu swoich dzieci, nie są pewni ich odpowiedzialności, a wzrastająca autonomia może powodować u nich lęk. Dodatkowo mogą obawiać się negatywnego wpływu rówieśników.
Kochani rodzice, jak wspomnieliśmy, odgrywacie w tej trudnej podróży bardzo istotną rolę. Jednak nie jesteście grupą najważniejszą. Młodzież zwraca się bardziej w stronę rówieśników, z którymi aktywnie spędza czas i wymienia wspólne poglądy. W tym czasie mogą tworzyć się związki rówieśnicze różnego rodzaju:
Grupy te są formą zastępczą dla rodziny, w której osoba młoda czuje się bezpieczniej i posiada jasny określony status. To właśnie w nich dorastający wybudza poczucie własnej wartości, uczy się standardów zachowania oraz rozwija kompetencje społeczne, przyjmuje wzory do naśladowania oraz stabilizuje swoją osobowość. To kultura młodzieżowa wzmacnia poczucie tożsamości, a niekiedy rekompensuje braki z domu rodzinnego. Dlatego zamiast obawiać się złego wpływu rówieśników, warto zainteresować się ich kształtem i wartościami (dużo mogą nam powiedzieć o własnych dzieciach).
Troska o własne dziecko i strach przed kształtująca się tożsamością jest w zupełności normalny. Jak zawsze polecamy „zasadę złotego środka” rozumianego jako równowaga pomiędzy kontrolą, a pozwoleniem swojemu nastolatkowi na swobodny i pozytywy rozwój.
Młodzież jest naszą przyszłością. Jest to grupa najwrażliwsza na liczne niesprawiedliwości i problemy naszego dorosłego świata, do których my już się przyzwyczailiśmy. Warto więc uczyć się od młodych i szerzyć ich wartości, ponieważ to one kreują nasza rzeczywistość.
Autorka: Natalia Muskała - wolontariuszka Fundacji Zaginieni
Bibliografia:
Harwas – Napierała B., „Psychologia rozwoju człowieka. Charakterystyka okresów życia człowieka”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2002.
Brzezińska I.A, „Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa”, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 2005.
Trempała J. „Psychologia rozwoju człowieka”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2011.