KRS: 0000870180
W latach 80-tych na obrzeżach Sacramento w stanie Kalifornia otworzono pensjonat dla osób z zaburzeniami psychicznymi, uzależnieniami, niskimi dochodami. Bardzo słuszna
i potrzebna inwestycja, do czasu gdy w tajemniczych okolicznościach znikają w niej kolejni goście…
Trzech mężczyzn z łopatami weszło na podwórko dwupiętrowego wiktoriańskiego domu. John Cabrera i Terry Brown, detektywi z wydziału zabójstw policji w Sacramento, oraz Jim Wilson, federalny kurator sądowy, przybyli rankiem 11 listopada 1988 roku. Na ganku zauważyli właścicielkę obiektu, obserwującą uważnie poczynania ich łopat.
W pewnym momencie Wilson usłyszał stłumiony stukot, gdy jego ostrze uderzyło w coś twardego. Zawołał Cabrerę i Browna, a gdy odgarnął więcej ziemi, zobaczyli coś, co przypominało korzeń drzewa. Kontynuowali próby wykopania tajemniczego obiektu z ziemi, jednak łopaty w niczym nie pomagały. Przy pomocy ludzkich rąk udało się jakoś wyrwać podłużny przedmiot.
„To była kość ludzkiej nogi. Mogłem zobaczyć staw.”
~ John Cabrera
Dorothea Puente (z domu Gray) urodziła się 9 stycznia 1929 roku w Redlands, także
w Kalifornii. Zarówno matka i ojciec byli alkoholikami z problemami psychicznymi. Tata Dorothei zmarł w 1938 roku na gruźlicę, a mama w 1939 straciła władzę rodzicielską nad 10-letnią wtedy Puente oraz jej rodzeństwem. Kobieta była pracownicą seksualną, a zmarła jeszcze pod koniec tego samego roku w wypadku motocyklowym. Dorothea trafiła do sierocińca, gdzie była regularnie molestowana seksualnie.
Tragiczne i niezwykle ciężkie dzieciństwo Puente, drastycznie wpłynęło na jej późniejsze przestępstwa - kradzieże i oszustwa. W wieku zaledwie 16 lat, poślubiła amerykańskiego żołnierza, który niedawno wrócił z wojny. Z ich krótkiego związku trwającego 3 lata, na świat przyszły dwie córki, jedna z nich żyła z krewnymi Dorothei w Sacramento a druga została oddana do adopcji.
Wiosną 1948 roku Puente została aresztowana za zakup akcesoriów damskich przy użyciu sfałszowanych czeków w Riverside. Przyznała się do dwóch zarzutów fałszerstwa, odsiadując cztery miesiące w więzieniu i trzy lata w zawieszeniu. Sześć miesięcy po zwolnieniu opuściła Riverside. W 1952 roku kobieta poślubiła marynarza handlowego w San Francisco. Stworzyła fałszywą osobowość pod zmienionym imieniem i nazwiskiem - muzułmańską kobietą pochodzenia egipskiego i izraelskiego.
Kolejny raz została aresztowana w 1960 roku za posiadanie i prowadzenie firmy księgowej jako przykrywki dla domu publicznego w Sacramento. Kara? Dziewięćdziesiąt dni więzienia. W 1961 roku ówczesny mąż Dorothei, oddał kobietę po upojeniu alkoholowym, zachowaniach przestępczych i próbach samobójczych do szpitala stanowego. Będąc tam, Puente została zdiagnozowana przez lekarzy jako patologiczny kłamca o niestabilnej osobowości.
Małżeństwo rozeszło się w 1966 roku, a mimo to przez jakiś czas Dorothea dalej używając nazwiska marynarza, nadała sobie inne imię, ukrywając swoje przestępcze zachowanie, przedstawiając się jako pobożna chrześcijanka. “Przez jakiś czas” na myśli mam okres gdzie mogła na spokojnie ugruntować wśród sąsiadów swoją reputację jako opiekunka, zapewniając młodym kobietom schronienie przed ubóstwem i przemocą bez żadnych opłat.
W 1968 roku Dorothea poślubiła Roberto Jose Puente. Po szesnastu miesiącach para rozstała się z powodu rzekomej przemocy domowej stosowanej wobec kobiety przez Roberto. Oboje mimo to nadal mieli burzliwy związek. Dorothea złożyła zakaz zbliżania się
w 1975 roku, jednak przez ponad dwadzieścia lat i tak używała nazwiska Puente.
Po tym rozwodzie skupiła się na prowadzeniu pensjonatu położonego w Sacramento. Stała się prawdziwym zasobem dla społeczności, pomagając alkoholikom, bezdomnym i chorym psychicznie… A potem poślubiła Pedro Angela Montalvo, który nagle opuścił ich związek tydzień po ślubie.
źródło: https://www.sactownmag.com/the-life-and-deaths-of-dorothea-puente/
Z relacji osób, które przebywały w posiadłości Dorothei wynikało, że ich wizyty kończyły się tajemniczym zgubieniem swoich kart kredytowych i innych drogocennych własności. Ba, czasem to wizyta samej Puente w czyimś domu kończyła się w taki sam sposób. Przeważnie powtarzał się jeden motyw - Puente proponowała im zrobienie napoju - jednak niedługo pojawił się pierwszy… problem?
Otóż 28 kwietnia 1982 roku Ruth Munroe, lat 61, została znaleziona martwa z powodu masywnego przedawkowania kodeiny. Odwiedziła dom Puente dwa tygodnie wcześniej, będąc w dobrym stanie zdrowia. Natomiast działalność Dorothei pozostała nienaruszona.
W lipcu 1982 roku kobieta została skazana na 5 lat więzienia za trzy wielkie kradzieże. Podczas pobytu w więzieniu zaczęła korespondować z Eversonem Gillmouth, 77-letnim emerytem z Oregonu. Na początku września 1985 roku, Gillmouth przyjechał do Sacramento ze swoją przyczepą do pensjonatu Puente, a kobieta z jakiegoś powodu została zwolniona z więzienia i w dodatku odebrana przez Gillmoutha. W październiku 1985 roku Puente napisała do siostry mężczyzny, informując, że ona i Gillmouth mają się pobrać 2 listopada.
Niedługo później Puente zatrudniła mężczyznę do budowy schowka za “drobną” opłatę - ciężarówkę Gillmoutha i 800 dolarów. Dzień po tym, jak ukończył skrzynkę, wrócił i zastał ją nabitą gwoździami. Kobieta poprosiła o pomoc w przeniesieniu skrzyni, ponieważ była ona dość ciężka, ale ostatecznie wyrzuciła ją w pobliżu rzeki około godziny drogi od Sacramento.
1 stycznia 1986 roku, rybak odkrył podejrzane pudło i powiadomił władze. W środku znajdowało się poważnie rozłożone ciało, owinięte w liczne plastikowe torby, przykryte prześcieradłem, przytrzymywanym taśmą elektryczną. Po paru latach oficjalnie przyjęto, że zwłoki należały do Gillmoutha. W międzyczasie Dorothea wysyłała fałszywe listy i kartki do siostry mężczyzny, aby zachować pozory. Ustalono również, że podrobiła podpis Gillmoutha aby realizować czeki na zasiłki Eversona do lipca 1986 roku.
A im dalej w las, tym tylko więcej ofiar…
Jesienią 1986 roku Betty Mae Palmer, lat 78, przybyła do pensjonatu. Już w październiku Puente uzyskała kalifornijski dowód tożsamości ze swoim zdjęciem i nazwiskiem Palmer. Adres korespondencyjny na czekach Betty został zmieniony na adres pensjonatu. Puente podrobiła podpis Palmer i zrealizowała czeki, a częściowo rozczłonkowane ciało Palmer zostało znalezione w płytkiej dziurze na podwórku Dorothei. Jej głowy, rąk i kończyn dolnych nigdy nie odnaleziono.
21 października tego samego roku Puente wezwała notariusza do sali szpitalnej 78-letniej Leony Carpenter, która przedawkowała flurazepam. Już dziesięć dni później zaczęła realizować jej czeki socjalne. W grudniu, po tym jak Carpenter została wypisana ze szpitala, zamieszkała z Puente, wróciła do szpitala po raz drugi, a po jej wypisaniu, w lutym 1987 roku, zniknęła. Jej ciało zostało znalezione w rogu podwórka Puente.
W lutym 1987 roku do domu Puente wprowadził się 62-letni James Gallop, wykryto u niego potencjalnie złośliwy nowotwór. Zgodził się on na dalsze badania, ale Puente skontaktowała się później z jego gabinetem lekarskim, informując, że wyjechał do Los Angeles na czas nieokreślony. Ciało Gallopa zostało znalezione zakopane pod altaną na podwórku Puente.
2 października tego samego roku, Vera Faye Martin, lat 61, została wysłana do mieszkania
z Puente. Ta zaś sfałszowała szereg czeków socjalnych Martin, pobierając z nich korzyści. Ciało Martin zostało znalezione zakopane pod metalową szopą na podwórku Puente.
21 października tego samego roku Dorothy Miller, lat 65, została umieszczona w domu Puente, aby kilka tygodni później zniknąć. 20 listopada Puente wynajęła firmę czyszczącą dywany, aby usunąć dużą „kupę cuchnącego szlamu” w pokoju Miller. Puente kontynuowała fałszowanie czeków Miller, której szczątki zostały później odkryte pod betonową płytą,
w pobliżu krzewów róż.
W lutym 1988 roku Alvaro „Bert” Gonzales Montoya, lat 51, przybył do domu Puente.
W marcu złożono wniosek wyznaczający Puente jako płatnika świadczeń Montoyi.
9 marca tego samego roku Benjamin Fink, lat 55, został wysłany do mieszkania z Puente. Brat Finka odwiedzał go co tydzień przez sześć tygodni. Pod koniec kwietnia Fink zniknął. Inny lokator zgłosił, że czuł nieprzyjemny zapach wydobywający się z jego pokoju, ale Puente utrzymywała, że była to awaria kanalizacji. W kwietniu otrzymała 12 worków cementu. W czerwcu obok drzwi metalowej szopy wykopano dziurę, którą później wypełniono betonem. Ciało Finka zostało odkryte w tym miejscu, owinięte w plastikową narzutę na łóżko, zabezpieczone taśmą klejącą i przykryte niebieskimi chłonnymi poduszkami.
Montoyę z kolei ostatni raz widziano 24 sierpnia. Puente twierdziła, że wyjechał do Meksyku, aby odwiedzić krewnych. Pracownicy socjalni bezskutecznie próbowali skontaktować się
z mężczyzną we wrześniu i październiku. W listopadzie Puente poprosiła Donalda Anthony'ego, który pracował na jej podwórku, o skontaktowanie się z nimi. Podając się za szwagra Montoyi powiedział pracownicy odbierającej telefon, że zabrał Montoyę do stanu Utah. Pracownica była podejrzliwa i twierdziła, że zamierza zadzwonić na policję.
7 listopada policja rozmawiała z Johnem Sharpem, byłym mieszkańcem, o zniknięciu Montoyi. Początkowo Sharp twierdził, że widział Montoyę dwa dni wcześniej, ale podsunął funkcjonariuszowi notatkę, w której napisał:
„Ona chce, żebym cię okłamał.”
11 listopada detektywi wrócili do rezydencji Puente i za jej zgodą zaczęli kopać w miejscach, które wyglądały na niedawno naruszone. To właśnie tego dnia znaleziono ciała ofiar wypisanych powyżej, a ciało Montoyi zostało znalezione obok ciała Carpenter. Dorothea wymknęła się policji, jednak 16 listopada 1988 funkcjonariusze dostali informację o miejscu pobytu Puente - motel w Los Angeles.
źródło: https://www.sactownmag.com/the-life-and-deaths-of-dorothea-puente/
źródło: https://joemonster.org/art/45558
źródło: https://joemonster.org/art/45558
Dorothea patrzyła, jak na ekranie telewizora w jej pokoju motelowym w Los Angeles policjanci zabieraj worki z ciałami, jak na monitorze pojawia się ogłoszenie o poszukiwaniu kobiety.
„I wanted to kill myself.”
~ Dorothea Puente
źródło: https://www.sactownmag.com/the-life-and-deaths-of-dorothea-puente/
Wspominała w ten sposób w jednym z wywiadów jakie udzieliła podczas pobytu w więzieniu. Kobieta została aresztowana w swoim pokoju motelowym właśnie 16 listopada 1988 roku.
źródło: https://www.sactownmag.com/the-life-and-deaths-of-dorothea-puente/
“First off, I was getting the checks. I didn’t need to kill anyone. Why would I waste all my time to get these people cleaned up, make sure they have no diseases, get all their affairs in order if I was going to kill them?”
~ Dorothea Puente
“But there were seven dead bodies in your yard.”
~ Dziennikarz
“The only time they were in good health was when they stayed at my home. I made them change their clothes every day, take a bath every day and eat three meals a day. These were people—the Salvation Army wouldn’t take them. When they came to me, they were so sick, they weren’t expected to live.”
~ Dorothea Puente
“A lot of people saw your running away as a sign of guilt.”
~ Dziennikarz
“If I’m thinking about getting away, you think I’m going to ask permission?”
~ Dorothea Puente
Według śledczych większość ofiar była odurzona narkotykami aż do przedawkowania, następnie Dorothea zawijała je w prześcieradła i plastikową podszewkę, po czym przeciągała je do otwartych dołów na podwórku w celu pochówku.
Proces Puente rozpoczął się 9 lutego 1993 roku. Zeznawało 156 świadków, przedłożono ponad 3100 materiałów dowodowych, jednak oskarżona utrzymywała to, że jest niewinna. 26 sierpnia 1993 roku udowodniono i postawiono ją przed trzema zarzutami morderstwa: Benjamina Finka, Leony Carpenter i Dorothy Miller. Ława przysięgłych pozostała
w konflikcie w sześciu sprawach: Ruth Munroe, Everson Theodore Gillmouth, Betty Mae Palmer, James Gallop, Vera Faye Martin i Alvaro Gonzales Montoya. Podczas wymierzania kary, ława przysięgłych ponownie miała problem, przez co Puente uniknęła przewidywanej dla niej kary śmierci.
“Maybe I would have been better off. It’s the same thing. I’m here until I die.”
~ Dorothea Puente w reakcji na pytanie o uniknięcie kary śmierci
10 grudnia 1993 roku została skazana na dożywocie bez możliwości zwolnienia warunkowego. Została osadzona w Central California Women's Facility w Chowchilla
w Kalifornii, gdzie zmarła 27 marca w 2011 roku z przyczyn naturalnych. Miała 82 lata.
“I wonder what it’s like to be known as a murderer.” She turns to look at me. We hold each other’s stare. I wait for her to speak.
~ Dziennikarz
“I don’t give a shit what anyone else thinks.”
~ Dorothea Puente, "Death House Landlady"
Bibliografia:
- https://en.wikipedia.org/wiki/Dorothea_Puente
- https://people.com/dorothea-puente-boarding-house-serial-killer-case-8774972
- https://joemonster.org/art/45558
- https://www.sactownmag.com/the-life-and-deaths-of-dorothea-puente/