ION RIMARU- WAMPIR Z BUKARESZTU

Ion Rimaru urodził się w 1946 roku, miał dwóch braci. Ion był najstarszy z całej trójki. Jego dzieciństwo nie należało do najszczęśliwszych przez ojca, który stosował przemoc wobec jego matki. W czasach szkolnych nie szło mu dobrze, doszło do tego, że powtarzał pierwszą klasę liceum, również wtedy przyłapano go z nieletnią córką jednej z nauczycielek. Postanowił wyjechać do Bukaresztu, tam chciał kontynuować naukę w szkole weterynaryjnej, na którą prawie nie zdał egzaminu wstępnego. Nauka w tej szkole również szła mu słabo, potwierdzali to nauczyciele, powtarzał dwa razy ostatni rok szkoły. Jego koledzy również skarżyli się na jego zachowanie, głównie na to, że potrafił całą noc chodzić po pokoju lub siedzieć pod drzwiami. Kiedy wracał nad ranem do pokoju, miał ślady krwi na ubraniu, zazwyczaj tłumaczył to swoim kolegom nocnymi przeprawami na mieście.

Ion pierwszy raz został aresztowany w wieku 18 lat za kradzież, to rozpoczęło jego zatargi z prawem. Kiedy został aresztowany za inne kradzieże, ratował go ojciec, płacąc kaucje za swojego syna. Ion atakował szczególnie blondynki, głównie wtedy, gdy padał deszcz. Atakował swoje ofiary młotkiem, toporkiem, metalowym prętem, nożem lub siekierą. Następnie gwałcił je, kiedy były nieprzytomne lub już martwe, wysysał z nich krew, a także gryzł ich ciała. Morderca odgryzał kawałki miejsc intymnych swoich ofiar, nie zostawały one na miejscu zbrodni co oznacza, że musiał je zabierać z sobą lub jeść.

Rimaru pierwszy raz zaatakował 8 kwietnia 1970 roku. Miał wtedy 24 lata, ofiarą była Elena Oprea. Kobieta wracała sama wieczorem z pracy, zginęła od kilkunastu ciosów twardym i tępym narzędziem, ciało znaleziono nieopodal jej domu. Elena została po śmierci zgwałcona, brakowało też odgryzionego kawałka skóry.

Drugą ofiarą Iona Rimaru była Florica Marcu, która została zaatakowana między 1 a 2 czerwca w nocy, nieopodal cmentarza. Sprawca pobił ofiarę do nieprzytomności i przewrócił na ziemię. Florica została dźgnięta nożem w brzuch i zgwałcona. Kobieta przeżyła, ponieważ sprawcę spłoszył kierowca ciężarówki. Niestety Florica nie była w stanie opisać swojego napastnika.

Ion próbował dokonać kolejnej napaści, jednak przeszkodziła mu w tym grupa znajomych, uciekając okradł natomiast swoją niedoszłą ofiarę, dzięki której śledczy mogli poznać portret poszukiwanego sprawcy.

Wygląd poszukiwanego napastnika potwierdziła również kobieta o imieniu Olga, która została pobita i zgwałcona przez Iona trzy miesiące po jego poprzednim ataku.

Gheorghita Sfectu została zaatakowana w noc z 15 na 16 lutego 1971 roku. Kobieta przeżyła atak, została zabrana do szpitala w ciężkim stanie. Dwa dni później mężczyzna zaatakował Elizabeth, która również przeżyła i została przetransportowana do szpitala. Obie kobiety tak samo opisały sprawcę, ich zeznania zgadzały się również z wcześniejszym opisem.  

Kolejnym - tym razem śmiertelnym przypadkiem była Panica Ilie, która została znaleziona martwa 5 marca 1971 roku. Tak jak poprzednie kobiety, została zgwałcona oraz okradziona. Oprawca pogryzł ją w miejscach intymnych, wyssał z jej ran krew.

W nocy z 8 na 9 kwietnia 1971 roku znaleziono następną ofiara - Gheorghite Popa. Została uderzona tępym narzędziem w głowę, po śmierci Ion zadał jej jeszcze 48 ciosów i zgwałcił. W tym przypadku również odkryto, iż odgryziono kawałek genitaliów, których nie znaleziono na miejscu zbrodni.

Z 1 na 2 maja została zaatakowana Stana, kobieta przeżyła atak napastnika, została zgwałcona.

5 maja Ion uderzył po raz kolejny, tym razem była to ofiara śmiertelna - Michaela Ursu, zginęła w ten sam sposób jak jej poprzedniczki. Kiedy Rimaru próbował zgwałcić Michaele po jej śmierci, został spłoszony. Mężczyzna nie zaspokoił się tym atakiem, więc 2 godziny później zaatakował kobietę o imieniu Maria, miała ona jednak wiele szczęścia, bo skończyło się na szarpaninie.

Modus operandi

Zabójca wybierał kobiety młode. Atakował je podczas brzydkiej lub niekorzystnej pogody. Śledził swoje ofiary i w odpowiednim momencie atakował je używając tępych narzędzi, którymi uderzał w głowę. Po zabójstwie lub w jego trakcie dochodziło do zgwałceń. Morderca czasami również oddawał się aktom kanibalizmu odgryzając kawałki ciała z miejsc intymnych kobiet. Podczas śledztwa odkryto pewną zależność, kobiety o ciemnych włosach przeżywały ataki napastnika, zaś kobiety, które miały jasne włosy zostały brutalnie zamordowane.

Śledztwo i proces

Kluczem do rozwiązania tego śledztwa okazał się dokument będący zwolnieniem lekarskim, który znaleziono przy zwłokach Michaeli. Śledczy na podstawie zwolnienia lekarskiego, który został wystawiony na jednego z uczniów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej w Bukareszcie, próbowali znaleźć zabójcę. Lekarz wystawił takie samo zwolnienie 83 studentom, 15 z nich nie złożyło dokumentu w sekretariacie, śledczym wtedy zawęził się krąg osób podejrzanych. Jednym z nich musiał być sprawca dokonanych zabójstw oraz napaści. Policjanci zweryfikowali, które osoby mają zwolnienia przy sobie. 14 osób je miało, brakowało więc tylko jednej osoby, od razu było wiadomo, że policjanci siedzą Ionowi na ogonie. Śledczy okrążyli Iona przed akademikiem, kiedy próbowali go aresztować, chciał zaatakować ich nożem. W plecaku pod łóżkiem w akademiku, znaleźli narzędzia zbrodni. Kiedy zaczęli przesłuchiwać podejrzanego, raz się przyznawał, raz nie. Okazało się, że ojciec Iona wiedział o wszystkich zbrodniach i brał skradzione przedmioty przez syna. Kiedy doszło do procesu, wszystkie kobiety, którym udało się przeżyć ataki mordercy, jednogłośnie potwierdzały, że to właśnie on na nie napadał. Jednym z dowodów w sprawie był odcisk jego zębów, który pobrano z ciała ofiary. Matka Iona również zeznawała na niekorzyść syna, widziała w jego pokoju siekierę i nóż. W tym samym czasie dowiedziała się od swojego byłego męża o wędrówkach syna. Matka Iona pomyślała wtedy, że zabójcą może być właśnie jej syn. Rimaru podczas procesu zaczął udawać osobę chorą psychicznie, jednak został przebadany i biegli psychiatrzy ustalili, że jest poczytalny- ucichł, nie odezwał się ani słowem do końca procesu.

Ion Rimaru został uznany za winnego za wszystkie swoje czyny w tym za napaści, morderstwa, usiłowania zabójstw, gwałty i bezczeszczenie ciał. Został skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano poprzez zastrzelenie 23 Października 1971. Ostatnimi słowami Iona było CHCĘ ŻYĆ. Pochowano go na więziennym cmentarzu w bezimiennym grobie.

Autor: Kasper Miera

Bibliografia:

https://www.kryminatorium.pl/wampir-z-bukaresztu-ion-rimaru-76-kryminatorium/

https://medium.com/bouncin-and-behavin-blogs/romanian-serial-killers-ion-r%C3%AEmaru-734384afe536

https://web.archive.org/web/20060427030117/http://www.online.ro/timpolis/1043/