KRS: 0000870180
Trzy młode kobiety oraz partner jednej z nich zostali zamordowani we własnym domu, w miasteczku uniwersyteckim w Moscow w stanie Idaho.
Sprawa budzi do dziś ogromne zainteresowanie opinii publicznej, co z pewnością wiąże się z brakiem możliwości wypowiedzi na jej temat osób zainteresowanych. Sąd zakazał stronom postępowania tj. prokuraturze, policji, obronie i rodzinom ofiar publicznego mówienia o szczegółach sprawy.
Pytania, które z całą pewnością najbardziej nurtują opinie publiczną, to: czy wszystkie zamordowane osoby były celem i dlaczego jedna z mieszkanek domu, widząc w nim intruza i słysząc niepokojące odgłosy, czekała kilka godzin, nim wezwała policję?
Zamieszkane jest przez ponad 25 tysięcy osób. Znajdują się tam trzy szkoły wyższe, 35% mieszkańców miasta stanowią studenci, ludzie w wieku 19-24 lata.
Dom przy King Road 1122 był wynajmowany początkowo przez sześć studentek. Z biegiem czasu ich liczba się zmieniła i 12 listopada 2022 roku na stałe mieszkały tam cztery młode kobiety: Dylan i Bethany (19 lat), Madison (21 lat) oraz Xana (20 lat).
Na weekend z 12 na 13 listopada do byłych współlokatorek przyjechała Kaylee, która wyprowadziła się z domu kilka tygodni wcześniej. Kaylee zakończyła naukę w semestrze zimowym i wróciła w rodzinne strony. Kaylee i Madison przyjaźniły się od podstawówki, były bratnimi duszami. Nikogo więc nie zdziwił fakt, że Kaylee przyjechała do przyjaciółki – nie widziały się długo, miały wiele tematów do omówienia, Kaylee chciała również pochwalić się nowo zakupionym samochodem.
Zdjęcie opublikowane w dniu poprzedzającym noc zbrodni ukazuje pięć młodych, uśmiechniętych kobiet, cieszących się życiem. Jest na nim również Ethan, chłopak Xany, który wraz z trzema kobietami straci życie nocą z 11 na 12 listopada.
Medy i Kaylee spędzały czas razem w lokalnym pubie, następnie przemierzały ulice miasteczka. Na około dwie godziny przed śmiercią były widziane przy food trucku, którego właściciel robił transmisje na żywo na platformie Twitch.
Xana, Ethan, Dylan i Bethany byli w domu jednego z bractw studenckich, gdzie bawili się w towarzystwie znajomych i rodzeństwa Ethana. Młody mężczyzna był jednym z trojaczków.
Przed drugą w nocy domownicy zaczęli wracać na King Road. Pierwsze w domu zjawiły się Dylan i Bethany następnie Xana, która zaprosiła na noc swojego chłopaka. Ostatnie wróciły Kaylee i Madison. Zdaniem Dylan parę minut po drugiej w nocy wszyscy byli już w swoich pokojach. Na parterze domu, gdzie znajdowało się główne wejście, jeden z dwóch pokoi zajmowała Bethany. Na pierwszym piętrze, gdzie również znajdowały się dwie sypialnie, spała Xana z Ethanem, a w drugim pokoju Dylan. Jej sypialnia znajdowała się obok schodów prowadzących na drugie piętro. Po drugiej stronie schodów znajdowała się kuchnia, gdzie były przesuwane drzwi prowadzące na taras domu (powyżej tarasu znajdował się parking publiczny). Na drugim piętrze, gdzie spały Medy i Kaylee, również są dwie sypialnie, ale młode kobiety spały razem.
Był to Hyundai Elantra w kolorze białym. 21 minut później pod dom numer 1122 podjechał dostawca z jedzeniem. Zamawiającą osobą była Xana. Zaledwie 4 minuty po dostawcy kamery ponownie zarejestrowały Elantrę, która próbowała zaparkować na ulicy przed domem studentów. Auto jednak ostatecznie odjechało. Śledczym udało się ustalić, że o godzinie 4:12 Xana korzystała z aplikacji Tik Tok.
Funkcjonariusze po dotarciu na miejsce zastali kilkoro studentów przed domem. Fragmenty zeznań ujrzały światło dzienne, dzięki temu możemy wyciągnąć wnioski na temat przebiegu tej nocy.
Kobieta zeznała, że około 4 rano obudziły ją odgłosy dochodzące z drugiego piętra. Dylan sądziła, iż Kaylee bawi się ze swoim psem Murphym. Chwilę później usłyszała: “ktoś tu jest “lub “kto tu jest”. Młoda kobieta sądzi, że osobą wypowiadającą te słowa była Kaylee, jednak pojawiają się opinie, iż mogła być to Xana, która zamówiła posiłek i korzystała z Tik Toka. Dylan, słysząc te słowa, podeszła do drzwi i wyjrzała na korytarz. Nic nie wzbudziło jej podejrzeń. Dziewczyna zamknęła drzwi.
Chwilę później Dylan ponownie podeszła do drzwi, słysząc płacz dochodzący z pokoju Xana i Ethan. Stojąc w drzwiach swojej sypialni, usłyszała męski głos: “wszystko w porządku, pomogę ci”. Dylan ponownie wróciła do siebie, jednak po chwili, zaniepokojona dochodzącymi odgłosami, otworzyła drzwi kolejny raz. Drzwi sypialni Dylan otwierały się do środka.
Szczupły, o atletycznej budowie ciała, mierzył około 177 cm. Ubrany na czarno, jego twarz, poza oczami, była zakryta. Intruz minął ją, najprawdopodobniej nie zdając sobie sprawy, że pozostawił przy życiu świadka.
W salonie na ścianie wisiał neon z napisem “good vibrations”, który być może pozwolił Dylan zobaczyć oczy mordercy. Młoda kobieta zeznała, że miał wydatne brwi. To, co 19 latce prawdopodobnie pozwoliło zobaczyć ten szczegół, mordercy zapewne ograniczyło widoczność. Nieznajomy zniknął w kuchni, opuścił dom tarasowym drzwiami.
Dylan zeznała, że stała zamrożona, była w szoku, po czym wróciła do swojego pokoju.
Był hejt, oskarżenia i brak zrozumienia względem pozostałych dwóch pozostałych przy życiu młodych kobiet. O ile względem Bethany ludzie byli bardziej łaskawi, tak Dylan doświadczyła olbrzymiej krytyki. Wiele osób nie było w stanie zrozumieć postawy dziewczyny, sugerowano, że gdyby jej reakcja była odpowiednia, ktoś z czwórki zaatakowanych mógłby przeżyć.
Materiały dostępne w Internecie mogą pomóc nam zrozumieć nieco sytuację.
W domu przy King Road 1122 często bywała policja. Były to głównie zgłoszenia sąsiadów, którzy skarżyli się na głośną muzykę i organizowane w domu imprezy.
Młoda kobieta mogła podejrzewać, że zwyczajne do któregoś z domowników ktoś przyszedł. Owszem, zaniepokoiły ją odgłosy dochodzące z domu, ale nie na tyle, by sądzić, iż dzieje się coś złego. W tej sytuacji wydaje się być całkiem naturalne, że wróciła do łóżka i spała do południa.
Należy zastanowić się, jak nasz organizm radzi sobie ze stresującymi i traumatycznymi przeżyciami.
Nim przejdziemy do mechanizmów obronnych i tego, jak na nas wpływają, trzeba jasno i wyraźnie powiedzieć, że nie mamy na nie wpływu. Służą one do obrony naszej psychiki, naszego ego, pozwalają w najlepszy dla nas sposób poradzić sobie z traumą.
My jednak wiemy, że Dylan ta reakcja nie dotyczy. Chociaż pewnie wiele osób mogłoby tak zareagować, lecz czy w tej sytuacji takie zachowanie byłoby odpowiednie? Nie.
Napastnik z całą pewnością był wyczerpany. Specjaliści są przekonani, że zabójstwo czterech osób za pomocą noża i zadaniu nim kilkudziesięciu, jak nie więcej, ciosów, jest olbrzymim wysiłkiem. Jednak adrenalina, która towarzyszyła mordercy z całą pewnością pozwoliłaby zaatakować raz jeszcze. Jesteśmy w stanie przewidzieć, jak zakończyłoby się takie starcie.
To również nie dotyczy Dylan, a jej następstwa z całą pewnością miałyby taki sam rezultat i skutek jak atak. Młoda kobieta nie miała dokąd uciec, nawet jeśli by próbowała, napastnik miał nóż i szedł w jej stronę.
To co najlepsze w tamtym momencie było dla tej młodej kobiety, to zamrożenie, brak reakcji, bierność. Dzięki temu przeżyła, stała się niewidoczna.
Najprościej mówiąc, tłumaczenie i umniejszanie faktycznemu stanowi. Dylan mogła zastosować tego typu mechanizm obronny, lecz nie musiała. Mógł pojawił się u dziewczyny tok myślenia, że osoba, którą widziała “to był brat Ethana, miał na twarzy maseczkę”, “może tylko mi się wydawało, że miał nóż, przecież mógł być to telefon”, “to nie był płacz” itd. Zaprzeczenie pojawia się bardzo często, czasem nie trzeba przechodzić traumy, wystarczy mały strach.
Zdarza się, że kobiety wracają późno. Ktoś podąża tuż za nami, słyszą wyraźnie, że ta osoba się zbliża i mimo, że nie doznały żadnej traum, potrzebują logicznego, uspokajającego wyjaśnienia. Zatem myślą sobie, że ta osoba mieszka gdzieś w pobliżu, za chwilę przejdzie obok, wyprzedzi itp. Jest to najprostsze, najbardziej banalne porównanie, ale my jako istoty społeczne, robimy wszystko, aby czuć się bezpiecznie, racjonalnie, tłumacząc sobie zaistniałą, niewygodną dla nas sytuację.
Na tę chwilę, opinia publiczna nie zna motywu ataku. Nie wiadomo, czy ofiary znały napastnika, a jeśli tak, to jaka była ich relacja.
Hipotez jest wiele. Internauci i dziennikarze prześcigają się w domysłach. Mimo licznych wniosków przedstawicieli telewizji i gazet o dostęp do informacji, sędzia nie zgadza się na udostępnienie materiału sprawy. Głównym powodem jest zapewnienie oskarżonemu uczciwego, bezstronnego procesu z ławą przysięgłych, która nie będzie się sugerować innymi informacjami niż te przedstawione podczas procesu.
W toku śledztwa ustalono, że samochód ten kilkanaście razy pojawił się w okolicy domu studentek w przeciągu kilku miesięcy przed zdarzeniem. Ostatni raz auto widziano w miasteczku między 9:12 a 9:21, czyli już po morderstwach, a jeszcze przed wezwaniem policji.
Osobą oskarżoną o te zbrodnie jest Bryan Kohberger, 28 letni doktorant kryminologii na Washington State University, mieszkaniec Pullman, położonego zaledwie 9 kilometrów od Moscow. Oskarżonemu, zgodnie z prawem Idaho, grozi kara śmierci.
Źródła:
Autor: Marcelina Biała, wolontariuszka Fundacji Zaginieni
Zdjęcie: news.sky.com